ایشان به طلاب توصیه می‌کردند: «درسى بخوانید که ملکوت را ببینید!

علمى را بطلبید که به دل، نور است. طلبه‏اى که لقمه حرام در معده او وارد شود

یا بفهمد مشتبه است، اما آن را بخورد، هیچ گاه نمى‏تواند مقامى بدست آورد.

حوزه جایگاه کمال و علم است و راهى است که خدا این‏ گونه انتخاب کرده است.

هر کس غیر از این را مى‏خواهد، بگذرد و به دنبال کارهاى دنیوى برود.»
همچنین این عالم بزرگوار در زمینه انجام مستحبات و نوافل می‌گفت:

«اگر طلاب محترم و عالم روحانى در شبانه روز، پنجاه

و یک رکعت نماز نخوانند و به هفده رکعت قناعت کنند،

پس این مستحبات و نوافلى که تا امروز در کتابها نوشته شده است براى چیست

و چه کسى باید به آنها عمل کند؟!»
وی درباره نماز هم می گوید: «توصیه به رعایت اخلاص در نماز مى‏کنم.

از اول تا آخر نماز بکوشید که توجه‏تان به خدا باشد

و هر چه که می توانید نماز را کامل کنید تا روحتان از نماز سیراب شود.

گاهی سجده‌های طولانی انجام دهید و اصرار کنید تا اشکتان جاری شود.

روایت هست که با اصرارهای فراوان، درهای آسمان باز می‌شود

و خداوند می‌فرماید: ملائک ببینید بنده من چه می‌کند.»